from the 'here and now' to the 'there and always'

van het 'hier en nu' naar het 'daar en altijd'

Een oud Chinees spreekwoord zegt: "Als de wind van verandering waait, bouwen sommigen muren, terwijl anderen windmolens bouwen."

Het is een metafoor voor mijn gedachten en een visuele uitdrukking van de talloze reizen die ik de afgelopen maanden heb gemaakt. Ik ging heen en weer tussen Amsterdam en Leeuwarden, de stad waar mijn vader en moeder wonen(d). Elke keer als ik het water overstak, het IJsselmeer, tussen de 2 buitenste landranden, over de Afsluitdijk, zag ik de windmolens die recentelijk in deze wateren zijn gebouwd.

Ik heb het water en de molens in veel verschillende kleuren en staten gezien. De talloze tinten blauw en grijs, de witte schuimende golven en het kabbelende water. Deze bijzondere video toont het vervagen tussen het water en de lucht, bijna samenvloeiend in één kleur met een stil en stil ertussen. Nog een metafoor voor het einde van het leven van mijn moeder. De laatste dagen zei ze dat ze wegebde, dat ze niet meer zoveel om haar heen opmerkte. En ook dat het haar op de een of andere manier minder kon schelen. Ze was afgestompt, zoals ze het noemde. Haar gedachten moeten diep in haar zelf zijn gegaan, langzaam meer slapend dan wakker zijnd, langzaam overgaand van het 'hier en nu' naar het 'daar en altijd'.

Mijn moeder ging op 31 januari in haar altijd slaap en verliet deze wereld op 3 februari.

En dan waait de wind van verandering. Storm in mijn hoofd, alles wervelt in het rond en bijna tegelijkertijd sijpelt het zand en de modder van het benauwde water langzaam naar de grond en wordt alles helder, volkomen helder.

Terug naar blog